Ο Γεράσιμος Στρίντζης είναι από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της ελληνικής ακτοπλοΐας, αφού ήταν ο άνθρωπος που για τρεις δεκαετίες ως πλοιοκτήτης γιγάντωσε την Strintzis Lines, ενώ τα τελευταία χρόνια ως μάνατζερ χάραξε με το δικό του προσωπικό του στίγμα την πορεία και της Blue Star Ferries και της Hellenic Seaways.

Με την κίνηση του να θέσει τον εαυτό του εκτός της HSW δεν ξάφνιασε τους παροικούντες στην Ακτή Μιαούλη. Είναι ένας άνθρωπος που πάντοτε διατυπώνει ευθέως και με παρρησία την άποψή του και το κυριότερο είναι ασυμβίβαστος με τις αρχές του. Ένας ασυμβίβαστος Κεφαλονίτης όπως επισημαίνουν οι φίλοι του που τον γνωρίζουν από μικρό παιδί. Ο Γεράσιμος Στρίντζης, που είναι γιος του Δημητρίου Στρίντζη και της Μαρίας Λούζη, ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ναυτικού Επιμελητηρίου, καθώς επίσης και αντιπρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Ακτοπλοΐας και αντιπρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Επιβατηγών Πλοίων. . Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς και φοίτησε στο London School of Foreign Trade. Εργάσθηκε για πρώτη φορά στην εταιρεία το 1971. Ακολούθως έγινε διευθύνων σύμβουλος και μετά πρόεδρος της οικογενειακής ναυτιλιακής επιχείρησης. Ο Γεράσιμος Στρίντζης είναι από τα φωτισμένα μυαλά της Ακτή Μιαούλη. Διακρίνεται για την ευγένεια και για τις πρωτοποριακές ιδέες του.

Το πρώτο ναυτικό κειμήλιο της η οικογένεια Στρίντζη το απόκτησε το 1897. Πρόκειται για ένα έγγραφο εθνικότητας του πρώτου πλοίου του προπάππου του Κωνσταντίνου Αντωνίου Στρίντζη. Πρόκειται για το ιστιοφόρο «Αγία Βαρβάρα», το οποίο μετέφερε εμπορεύματα και ταξιδιώτες στον Πειραιά, στην Πάτρα, στα νότια νησιά και στην Ιταλία. Το «Άγιος Γεράσιμος» μπορούσε να μεταφέρει 40 IX αυτοκίνητα ή 9 μικρά φορτηγά, είχε ταχύτητα 14 μίλια και εκτελούσε δρομολόγια μεταξύ Πάτρας – Σάμης σε 4 ώρες. Η καταγωγή της οικογένειας Στρίντζη είναι από το Ληξούρι της Κεφαλονιάς. Πιθανόν οι προγονοί να ήρθαν από την Ιταλία γιατί το όνομα έχει ιταλική ρίζα.Στην ακτοπλοΐα οι Στριντζαίοι μπήκαν το 1960, δρομολογώντας το επιβατηγό πλοίο «Άγιος Γεράσιμος» στη γραμμή Πάτρα – Σάμη Κεφαλονιάς – Ιθάκη. Εμπνευστής της ιδέας ήταν ο πατέρας του Δημήτριος και ο θείος του Αντώνιος. Πέντε χρόνια αργότερα, η εταιρεία, το 1965 ναυπηγεί το φέριμποτ «Κεφαλληνία». Το σκάφος αυτό ήταν το πρώτο επιβατηγό — οχη¬ματαγωγό — πλοίο κλειστού τύπου και δρομολογήθηκε στις ακτο¬πλοϊκές συγκοινωνίες.Το 1972 κατασκεύασαν το Ferry boat «Ιόνιον». Το ένα πλοίο ερχό¬ταν μετά το άλλο. Το 1976 αγοράσθηκε το «Ionian Star». To 1978 το «Αίνος». Το 1981 το «Ionian Victory».To 1985 το «Επτάνησος», το 1986 το «Δήλος» και το «Ionian Sun». To 1987 το «Ionian Galaxy». To 1988 η εταιρεία απόκτησε δύο πλοία το «Ionian Fantasy» και το «Ionian Harmony». To 1990 απόκτησε το «Ionian Island». To 1991 η εταιρεία αγόρασε το F/B «Ishikari», το μεγαλύτερο σε μήκος πλοίο τότε της Ευρώπης. Το πώλησε όμως σχεδόν αμέσως στις «Μινωικές Γραμμές». Το ίδιο έτος δρομολόγησε το «Superferry», το 1992 δρομολόγησε το «Superferry II». To 1993, ίδρυσε τη θυγατρική εταιρεία «Strintzis Lines Ireland Limited» και εξαγοράζει την Ιρλανδική ακτοπλοϊκή εταιρεία «Swansea – Cork Car Ferries Limited».To 1994, η «Strintzis Lines» αγόρασε το πλοίο «Via Ligure», το οποίο ονόμασε «Ionian Star». To πλοίο αυτό ανήκε στην εταιρεία Viamare. To σκάφος αυτό αγοράσθηκε έναντι 31,5 εκατομμυρίων δολαρίων και ήταν ναυπηγημένο το 1992. Τον Ιούνιο του 1995 δρομολογεί το επιβατηγό οχηματαγωγό πλοίο «Κεφαλονιά» στη γραμμή Πάτρα, Σάμη, Ιθάκη. Το πλοίο αυτό μετασκευάσθηκε στην Ελλάδα. Το συνολικό κόστος της αγοράς και της επισκευής του έφθασε τα 13 εκατομμύρια δολάρια. Το πλοίο μετέφερε 1.000 επιβάτες, 250 IX, 60 φορτηγά. Ένα μήνα αργότερα, τον Ιούλιο του 1995 η εταιρεία δρομολόγησε το νεότευκτο catamaran, το οποίο ονομάσθηκε «Seajet 1». Το ταχύπλοο αυτό σκάφος συνέδεσε τη Ραφήνα με τα νησιά της Άνδρου, της Τήνου, της Μυκόνου, της Πάρου, της Νάξου και της Αμοργού.Το πλοίο κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία Oskarshanns VARY AB της Σουηδίας έναντι 6,5 εκατομμυρίων δολαρίων και αναπτύσσει ταχύτητα 40 μιλίων, έχει μήκος 42 μέτρα, πλάτος 10 μέτρα και χωρητικότητα 400 επιβάτες.To Δεκέμβριο του 1992 ο εφοπλιστής Περικλής Παναγόπουλος αγόρασε ένα σημαντικό πακέτο της εταιρείας Strintzis. Τότε το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας αυξήθηκε κατά 3 δισεκατομμύρια δραχμές. Τον επόμενο χρόνο, τα μέλη της οικογένειας αγόρασαν και πάλι το σύνολο των μετοχών της εταιρείας. Το 1994 η εταιρεία κάνει ένα μεγάλο άλμα. Ο Γεράσιμος Στρίντζης πρωτοστατεί ώστε να εισαχθούν οι ακτοπλοϊκές εταιρείες στο Χρηματιστήριο Αξιών. Με ενέργειες του διαμορφώνεται το θεσμικό πλαίσιο. Στις 5 Απριλίου 1994 η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ενέκρινε την εισαγωγή της εταιρείας στο Χρηματιστήριο.Με απόφαση της η εταιρεία αύξησε το μετοχικό της κεφάλαιο κατά 3.720.000 νέες μετοχές. Η τιμή διάθεσης της κάθε μετοχής ήταν 1.250 δραχμές. Το ίδιο έτος η εταιρεία εισήχθη στο Χρηματιστήριο και τον Ιούνιο άρχισε η διαπραγμάτευση της μετοχής της.Ήταν η πρώτη ακτοπλοϊκή εταιρεία που άνοιξε την πόρτα της Σοφοκλέους. Μετά ακολούθησαν η ΔΑΝΕ και ΝΕ Λέσβου. Στο τέλος του 1994, η εταιρεία Strintzis Lines έρχεται σε επαφή με την Minoan Lines, βασική ανταγωνίστρια εταιρεία στη γραμμή της Αδριατικής και αποφασίζουν να συνεργασθούν.Έτσι την 1η Ιανουαρίου του 1995 ξεκίνησαν ενιαία δρομολόγια και κοινή συνεκμετάλλευση έντεκα πλοίων τους, κυριαρχώντας στη γραμμή αυτή.Το 1989 τάραξε τα νερά διατυπώνοντας την άποψη να επεκταθεί το λιμάνι του Πειραιά προς την περιοχή του Νέου Φαλήρου. Προηγουμένως ζήτησε την απομάκρυνση όλων των φορτηγών πλοίων από τον Πειραιά και την μετεξέλιξή του σε καθαρά επιβατηγό λιμάνι. Η δεύτερη του αυτή σκέψη υλοποιήθηκε μετά από έξι περίπου χρόνια.Αργότερα, βλέποντας ότι τα επιβατηγά πλοία φορτώνονται από τις άδειες σκοπιμότητας με πολλά άγονα νησιά, προκαλώντας δυσλειτουργίες στα πλοία και οικονομικά αδιέξοδα, διατυπώνει την ιδέα για τη δημιουργία εφεδρικών πλοίων.Μάλιστα διευκρινίζοντας την έννοια του εφεδρικού πλοίου, υπογράμμιζε: «Η έννοια του εφεδρικού πλοίου είναι ότι ο πλοιοκτήτης δεν θα έχει την υποχρέωση επάνδρωσης και εκτέλεσης δρομολογίων επί εννέα μήνες, αλλά από όσο διάστημα οι ανάγκες το επιβάλλουν».Αργότερα, συλλαμβάνει την ιδέα της εισδοχής των ακτοπλοϊκών εταιρειών στο Χρηματιστήριο. Μετά από πολύμηνες προσπάθειες και παρά τις επιφυλάξεις της η διοίκηση του Χρηματιστηρίου αποδέχεται και διαμορφώνει τελικά το πλαίσιο της εισαγωγής ακτο¬πλοϊκών εταιρειών στη Σοφοκλέους.Ο Γεράσιμος Στρίντζης πρωτοστάτησε στη δημιουργία κοινοπραξιών. Πράγμα που πέτυχε στη γραμμή της Ραφήνας, μαζί με τους εφοπλιστές Μίμη Αγούδημο και Γιώργο Βεντούρη. Αργότερα ίδρυσε τη συνεκμετάλλευση των πλοίων με την Minoan Lines και τέλος βοήθησε στη συνεργασία των εταιρειών ΔΑΝΕ και G. A. Ferries στη γραμμή της Δωδεκανήσου.Ο Γεράσιμος Στρίντζης είναι ένας από τους παλαιότερους και πιο έμπειρος μάνατζερ στην ελληνική ακτοπλοΐα. Θήτευσε πάνω από τρεις δεκαετίες στην ομώνυμη εταιρεία ως πλοιοκτήτης, επικεφαλής μιας οικογένειας από την Κεφαλονιά, η οποία επεκτάθηκε από το νησί της σε ολόκληρο το Αιγαίο και την Αδριατική. Η πολύχρονη εμπειρία του στη διαχείριση των ναυτιλιακών εταιρειών, αλλά και στα διοικητικά σχήματα της εκπροσώπησης του εφοπλισμού, τον καθιστούν πλέον «γκουρού» του χώρου του. Όταν στα τέλη της δεκαετίας του 2000, αποφάσισε να πωλήσει, μαζί με τους άλλους συγγενείς του, την Strintzis Lines, παρέμεινε ως κορυφαίος μάναντζερ στην εταιρεία, που μετέπειτα, ύστερα από πέντε χρόνια, ονομάσθηκε Blue Star Ferries. Ωστόσο, αποχώρησε τον Ιούνιο του 2004 από την εταιρεία και στη συνέχεια τόλμησε και ανέλαβε τις τύχες της Hellas Flying Dolphins, την οποία μετονόμασε σε Hellenic Seaways και την οδήγησε στην οικονομική ανάπτυξη και στον πλήρη εκσυγχρονισμό του στόλου της. Στις 10 Απριλίου του 2008 παραιτήθηκε από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της HSW και τώρα οι θαλάσσιοι δρόμοι του είναι και πάλι ανοιχτοί…