ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Ήταν σε εξέλιξη μια μεγάλη απεργία στα επιβατηγά ακτοπλοϊκά πλοία. Οι επαναλαμβανόμενες απεργίες της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας είχαν δημιουργήσει ασφυξία στο λιμάνι του Πειραιά, όπου δεκάδες φορτηγά είχαν εγκλωβιστεί στους ντόκους και τα νησιά είχαν αρχίσει να αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την τροφοδοσία τους.
Οι πιέσεις προς τους ναυτικούς ήταν τεράστιες. Οι ναυτικοί, όμως, είχαν “πεισμώσει” δεδομένου ότι η κυβέρνηση δεν έλυνε θεσμικά προβλήματα που το κυριότερο ήταν η αύξηση της φορολογίας τους. Οι συνελεύσεις των ναυτικών ήταν επεισοδιακές. Για πρώτη φορά έβλεπα τα πληρώματα τόσο αποφασισμένα. Μάλιστα, σε μια συνεδρίαση που έγινε στο Μέγαρο της ΠΝΟ στην οδό Κολοκοτρώνη, πήρε το λόγο ένας ναυτικός και εξοργισμένος είπε τα εξής: “Αυτοί μας δουλεύουν. Άλλα λένε και άλλα κάνουν. Λες και παίζουμε τένις με πολλά μπαλάκια. Στο τένις υπάρχουν δύο ρακέτες και ένα μπαλάκι, σήμερα μας παίζουν με πολλά μπαλάκια και τα μπαλάκια είμαστε εμείς. Φτάνει, η κοροϊδία, να συνεχίσουμε την απεργία μέχρι και την Κυριακή του Πάσχα”. Οι ναυτικοί ζητωκραυγάζοντας έκαναν αποδεκτή την πρόταση για κλιμάκωση της απεργίας.
Στο υπουργείο Ναυτιλίας υπήρχε αγωνία, αλλά ήταν ανυποχώρητοι. Σε μια συνομιλία μου με τον γραμματέα της ΠΝΟ, διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσει η απεργία, αν δεν ικανοποιηθούν τα βασικά αιτήματα τους και κυρίως να μην προχωρήσει η αύξηση της φορολογίας των ναυτικών.
Σε κάποια στιγμή μου είπε: “δεν λες στον υπουργό να μας δώσει μια έγγραφη διαβεβαίωση, ώστε να λύσουμε την απεργία και ο κόσμος να πάει στα νησιά για Πάσχα”. Πήγα στο υπουργείο Ναυτιλίας και βρήκα τον υπουργό. Του μετέφερα την πρόταση του γραμματέα της ΠΝΟ και εκείνος με διαβεβαίωσε ότι θα επικοινωνήσει με τους αρμόδιο υπουργό Οικονομικών”.
Την επόμενη ημέρα, ήρθε στο Πασαλιμάνι και ο υπουργός της Επικοινωνίας της κυβέρνησης για να ενισχύσει το συνάδελφό του στο διοικητικού φορέα της ναυτιλίας. Με κάλεσαν και πήγα δύο – τρεις φορές από την Γρηγόρη Λαμπράκη, που ήταν το υπουργείο μέχρι την Ακτή Μιαούλη, που ήταν τα γραφεία της ΠΝΟ. Έκανα εθελοντικά τον διαμεσολαβητή ώστε να ικανοποιηθούν οι ναυτικοί και να λήξει η απεργία. Έσβηναν οι μεν, συμπλήρωναν οι δε το κείμενο της δήλωσης.
Κάποια στιγμή, συμφώνησαν και οι δύο πλευρές ότι το κείμενο ικανοποιούσε και τους ναυτικούς και την κυβέρνηση. Ήσυχος ότι όλα πήγαν καλά, έφυγα απο το Πασαλιμάνι και αμέσως πήρα τηλέφωνο στους συναδέλφους στο ραδιόφωνο του FLASH, που εργαζόμουν, να μεταδώσουν την είδηση ότι “εντός των επόμενων ωρών θα βρεθεί λύση και τα πλοία θα αποπλεύσουν”.
Μόλις μεταδόθηκε η είδηση στο μεσημεριανό δελτίο, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα απο τον υπουργό Επικοινωνίας, που με επικριτικό ύφος μου είπε: “ποιός σου έδωσε το δικαίωμα να καθορίζεις εσυ την πολιτική της κυβέρνησης και να μεταδίδεις την είδηση ότι ενδώσαμε στις πιέσεις των ναυτικών”.
Η απάντηση μου ήταν άμεση και απότομη: “το πρόβλημα είναι δικό σας, αφού δεν θέλετε να τηρήσετε όσα συμφωνήσατε, εμένα δεν μου πέφτει λόγος, ενημερώνω την ΠΝΟ ότι η συμφωνία χάλασε και εγω φεύγω για Πάσχα στα Μέθανα. Πάω στην οικογένεια μου”.
Σε λίγα λεπτά, η ΠΝΟ, εξέδωσε ανακοίνωση ότι η απεργία συνεχίζεται. Οι αντιδράσεις των εφοπλιστών, των δημάρχων των νησιών, των πολιτών που είχαν συγκεντρωθεί στο λιμάνι, των επαγγελματικών φορέων έγιναν περισσότερο έντονες και όλοι προεξοφλούσαν ότι θα γίνουν συγκρούσεις στα λιμάνια.
Εκνευρισμένος με την εξέλιξη αυτή και την υπαναχώρηση των κυβερνητικών παραγόντων, πήρα το αυτοκίνητο μου και ξεκίνησα για τα Μέθανα. Την ώρα που περνούσα τα διόδια στον Ισθμό, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο υπουργός Ναυτιλίας: “Σάββα, σε παρακαλώ, έλα από το γραφείο μου”. “Δεν μπορώ, είμαι στα Ίσθμια πηγαίνω στα Μέθανα”. “Έλα, πίσω, θέλω να μεταφέρεις μια πρόταση στον Χαλά”.
Το σκέφθηκα, το ξανασκέφθηκα και τελικά πήρα την απόφαση να γυρίσω στον Πειραιά. Ανέβηκα στον 4ο όροφο του υπουργείου στο Πασαλιμάνι, όπου ήταν ο υπουργός και ο αρμόδιος υπουργός επικοινωνίας της κυβέρνησης. Είχαν έτοιμη την ανακοίνωση με την επίλυση ορισμένων προβλημάτων και τη ματαίωση της αύξησης της φορολογίας. Δεν είχαν άλλωστε κανένα περιθώριο για κάτι άλλο. Φεύγοντας τους είπα: “Να γνωρίζετε ότι δύσκολα οι ναυτικοί αποφασίζουν για απεργία, αλλά αν την κάνουν δύσκολα την διακόπτουν”. Η απεργία έληξε, ο κόσμος πήγε στα νησιά να κάνει Πάσχα, αλλά η κυβερνητική φθορά είχε αρχίσει…