ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

΄Οσοι γνωστοί και φίλοι πέρναγαν από το γραφείο μου, που ήταν στην οδό Κολοκοτρώνη στον Πειραιά – στο πεζόδρομο του Δημοτικού Θεάτρου – ανέβαιναν να πουν μια καλημέρα και να συζητήσουμε τα τρέχοντα γεγονότα.

Ένα πρωϊνό ήρθε ο Χρήστος Χ. που ήταν συνταξιούχος καπετάνιος. Το πρόβλημα του ήταν ότι του πήραν τις πινακίδες του αυτοκινήτου που το είχε παρκάρει μέσα στο λιμάνι του Πειραιά.

Μου εξομολογήθηκε ότι επισκέφθηκε τον υπουργό Ναυτιλίας, με τον οποίο είχαν μια συγγενική σχέση, αλλά ο υπουργός ήταν ανένδοτος. “Έχω δώσει ρητή εντολή να μην επιστρέφονται οι πινακίδες για παράνομες σταθμεύσεις μέσα στα λιμάνια. Δεν θα δώσω τις πινακίδες ούτε στον πατέρα μου”, του είπε.

Ο Χρήστος Χ. απογοητεύθηκε απο την στάση του υπουργού, γιατί το θεωρούσε δεδομένο ότι θα του επέστρεφαν τις πινακίδες. Με τον υπουργό είχα μια κόντρα και το γνώριζε ο καπετάνιος. “Κοίταξε, θα προσπαθήσω να μιλήσω με τα παιδιά στο Λιμεναρχείο, να δω τι μπορώ να κάνω”.
Την επόμενη ημέρα, πήγα στο Λιμεναρχείο στο Τζελέπη, όπου οι υπεύθυνοι Τροχαίας ήταν φίλοι και κολλητοί και μου έδωσαν τις πινακίδες με τη δέσμευση να μην διαρρεύσει.

Φώναξα τον Χρήστο Χ, του έδωσα τις πινακίδες και του ζήτησα να μην το πει σε κανένα, γιατί αν μαθευτεί θα τιμωρηθούν οι Λιμενικοί. Εκείνος, μου το υποσχέθηκε, αλλά μόλις έφυγε από το γραφείο μου πήγε κατευθείαν στο Πασαλιμάνι, ζήτησε και είδε τον υπουργό με το θάρρος της συγγένειας που είχαν και με έντονο ύφος του είπε: “είσαι μαϊμού υπουργός, εγω τις πήρα τις πινακίδες και εσυ λέγε ό,τι θες”.

Ο υπουργός, έγινε έξαλλος. Ζήτησε να πληροφορηθεί τι έγινε. Ανέλαβα να του εξηγήσω και να διασκεδάσω την υπόθεση προκειμένου να μην τιμωρηθούν οι Λιμενικοί. Βρέθηκα σε δύσκολη θέση και ο υπουργός σε δυσκολότερη.