ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Τα Δωδεκάνησα τα λατρεύω. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η καταγωγή του πατέρα μου είναι από το Καστελλόριζο και της μητέρας μου απο την Κάσσο. Έχω περάσει αξέχαστα καλοκαίρια, αλλά κυρίως έχω ζήσει όλη τη μυσταγωγία και τα γλέντια, με τις λύρες και τις μαντινάδες στα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου.
Τον Ιούλιο μήνα, κάποιου καλοκαιριού μου ζήτησε ο πρόεδρος της ΔΑΝΕ αείμνηστος Νώντας Σολούνιας να συνοδεύσω μια αποστολή του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας στη Σύμη για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια των οποίων θα βράβευαν αξιωματικούς του Λιμενικού Σώματος. Εκείνη την εποχή είχα μια εργασιακή σχέση με την εταιρεία.
Στο ταξίδι με το πλοίο της ΔΑΝΕ ήρθε και ο τότε υπουργός Ναυτιλίας, ο γενικός γραμματέας, ο αρχηγός του Λιμενικού Σώματος και αξιωματικοί. Η εντολή που είχα ήταν να “ταξιδεύσει η επίσημη αποστολή με το πλοίο και να επιστρέψουν χωρίς να υπάρξει παράπονο”.
Όταν φθάσαμε στη Σύμη, την ευθύνη της φιλοξενίας την είχε ο Δήμος Σύμης. Καταλύσαμε σε ένα ξενοδοχείο στο Πέδι. Το πρόγραμμα, εκτός από τις βραβεύσεις, περιελάμβανε και ένα γεύμα στον Μαραθούντα, το οποίο παρέθετε ένας τοπικός παράγοντας.
Ο Μαραθούντας είναι μια από τις απομονωμένες παραλίες της Σύμης, με καταγάλανα νερά και μεγάλες κροκάλες στην παραλία. Η ταβέρνα ήταν πάνω στη θάλασσα. Τα ψάρια, οι σαλάτες έρχονταν συνέχεια. Δεν ήμουν ευχαριστημένος. Ήθελα αστακό. Είχα επισκεφθεί πολλές φορές τη Σύμη και το γαριδάκι και ο αστακός στο νησί υπήρχε σε αφθονία.
Σηκώθηκα από το τραπέζι, στο οποίο παρακάθονταν πάνω από 30 άτομα. Πήγα στην κουζίνα της ταβέρνας και ρώτησα τον παππού που φαίνονταν ότι είναι το αφεντικό: “Έχετε αστακό; γιατί ο υπουργός μου το ζήτησε”.
“Αμέσως”, μου αποκρίθηκε το αφεντικό. “Μόνο, του είπα, θα του το πάω ο ίδιος”. Όταν ετοιμάστηκε ο αστακός, πήγα και το πήρα, αλλά αντί να το δώσω στον υπουργό, κάθισα στη θέση μου και άρχισα να τρώω.
Ο γενικός, που ήταν και καλοφαγάς, ρώτησε τον υπουργό: “είδες τι τρώει ο Σάββας, εμάς γιατί δεν μας φέρνουν”. Σήκωσε τους ώμους του ο υπουργός και συνέχισε να συζητάει και να τρώει ψάρια.
Όταν καταβρόχθισα τον αστακό ξαναπήγα στον παππού και του είπα το μυστικό: “ο υπουργός θέλει γιαούρτι με μέλι και σύκα”. Τότε, το αφεντικό πρόσταξε την γυναίκα του να βάλει “απο το καλό μέλι, στο γιαούρτι, πήρα τα βασιλικά σύκα και ξανακάθισα στη θέση και άρχισα να το απολαμβάνω.
Ο γενικός που με παρακολουθούσε, ξαναρώτησε τον υπουργό: “κοίτα τι τρώει ο Σάββας”. Με κοίταξε ο υπουργός, μου έκανε ένα νεύμα και απάντησα “θα σας πω μετά”.
Όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και χαλαρώσαμε με ρώτησαν και ο υπουργός και ο γενικός “πως έγινε και έφαγα τον αστακό, το γιαούρτι με το μέλι και τα βασιλικά σύκα και σε αυτούς δεν έφεραν”.
Τότε, τους αποκάλυψα τι ακριβώς έγινε. Περιττό να σας περιγράψω τι ακολούθησε. Το φύσαγαν και δεν κρύωνε. Την επόμενη ημέρα το μενού αναγκαστικά περιελάμβανε αστακό, γαριδάκι Σύμης, γιαούρτι με μέλι και βασιλικά σύκα. Αλλιώς, δεν γλύτωνα…