Μία από τις παλαιότερες ναυτικές οικογένειες της χώρας είναι η οικογένεια Πατέρα που κατάγεται από το μικρό νησάκι του Αιγαίου, τις Οινούσες. Το νησί αυτό, που είναι δίπλα από τη Χίο έχει αναδείξει τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού εφοπλισμού. Ο Νικόλας Διαμαντή Πατέρας είναι εφοπλιστής έβδομης γενιάς και διαχειρίζεται έναν από τους μεγαλύτερους στόλους. Τον τελευταίο καιρό το όνομά του ακούγεται συχνά και συνδέεται με το ενδιαφέρον του να ασχοληθεί με επιχειρήσεις των Media, αλλά και με τις Τράπεζες.
Δημοσιεύματα τον φέρουν, πότε να διεκδικεί την Γενική Τράπεζα και πρόσφατα το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Παλαιότερα ασχολήθηκε και με τον Εθνικό Πειραιώς, του οποίου υπήρξε για μια περίοδο πρόεδρός του, αλλά το πέρασμα του ήταν σύντομο. Στην αρχή του 2000 διέθετε με την εταιρεία του Pacific & Atlantic ένα στόλο που αποτελείτο από 50 πλοία, Bulk Carriers, Containers και Multipurpose, αλλά στους πρώτους μήνες του Millennium τα είχε πωλήσει όλα τα πλοία, αποκομίζοντας μεγάλα κέρδη από τις υπεραξίες των πλοίων.Το στρατηγείο του βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, σχεδόν απέναντι από τη Βουλή των Ελλήνων, και είναι μια τρανή απόδειξη της αντίληψης του για τη ζωή και της κοσμοθεωρίας του. Εκκεντρικός, θεωρείται από τους στενούς φίλους της υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη και πολλές επιχειρηματικές του κινήσεις συνδέονται με τα φιλόδοξα σχέδια της θυγατέρας του Κ. Μητσοτάκη. Ο Νικόλας Δ. Πατέρας γεννήθηκε στην Αθήνα, το έτος 1963, όπου και τελείωσε τις βασικές του σπουδές. Στη συνέχεια φοίτησε στο City of London Polytechnic και ειδικεύθηκε σε θέματα ναυτιλίας. Κατά το χρονικό διάστημα 1986-92 εργάσθηκε κοντά στον πατέρα του Διαμαντή και στην οικογενειακή ναυτιλιακή εταιρεία Pateras Brothers Limited στην οποία συμμετείχε και ο θείος του Ιωάννης Δ. Πατέρας. Το 1992, σε ηλικία 29 ετών, ίδρυσε την δική του εταιρεία Pacific and Atlantic Corporation, που είχε έδρα στην Ακτή Μιαούλη. Τα πρώτα του βήματα ξεκίνησαν με «προίκα» έξι φορτηγών πλοίων και κοντέηνερ. Στα μέσα του 1999 ο στόλος της εταιρείας είχε φθάσει τα 27 πλοία. Το ίδιο έτος εξέδωσε στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ένα ομολογιακό δάνειο 150 εκατ. δολαρίων με σκοπό την περαπέρα της ναυτιλιακής εταιρείας. Με κεφάλαιο 150 εκ. δολαρίων, ο ετήσιος τζίρος της εταιρείας ήταν 50 εκατ. δολάρια. Τότε πίστευε ότι η «η μόνη δυσκολία για την ανάπτυξη είναι η εξεύρεση εξειδικευμένων στελεχών» και έλεγε χαρακτηριστικά: «να φανταστείτε ότι την εταιρεία μας, με τόσα κεφάλαια, την τρέχουμε μόνον 35 άτομα».Από τις πρώτες εμπειρίες του στα καράβια ήταν όταν μπάρκαρε ως δόκιμος για δύο συνεχή καλοκαίρια με πλοία της οικογενειακής εταιρείας. Το ένα ταξίδι ήταν στην Ιαπωνία και το άλλο στη Νότιο Αμερική, εμπειρίες που δύσκολα τις ξεχνά. Μάλιστα έχει πει: «Το πρώτο που χρειάζεται είναι ένας νέος για να ασχοληθεί μ τον εφοπλισμό είναι να σπουδάσει Ναυτικό Δίκαιο, το δεύτερο είναι να μπαρκάρει ως δόκιμος και το τρίτο είναι να επιλέξει ικανούς και έμπειρους συνεργάτες». Ο Ν. Δ. Πατέρας όλα αυτά τα χρόνια δεν έδειξε ότι είναι φίλος της ελληνικής σημαίας. Τα πλοία του συνήθως φέρουν τη σημαία Κύπρου και Μάλτας. Για την πρακτική του αυτή επιλογή υποστηρίζει: «Δεν υπάρχει ο παλιός ρομαντισμός και η αναζήτηση της περιπέτειας. Απέμειναν μόνον οι υψηλοί μισθοί. Η αγάπη για το επάγγελμα λείπει. Οι ναυτικοί βλέπουν πια τη θητεία τους πάνω στο πλοίο κάτι σαν στρατιωτική θητεία. Παλιά ήταν σαν οικογένεια και είμαι ευτυχής που πρόλαβα να ζήσω αυτή την ατμόσφαιρα. Από το 1980-81 που πρωτομπαρκάρισα ως σήμερα η ατμόσφαιρα έχει αλλάξει πολύ. Αγοράζουμε ένα πλοίο, επενδύουμε τόσα χρήματα, γυρίζει τον κόσμο και το έχουμε εμπιστευθεί σε ανθρώπους που πιθανόν δεν τους έχουμε γνωρίσει ποτέ ή μπορεί και να μην κάνουν καλά τη δουλειά τους. Γι’ αυτό και εμείς δημιουργήσαμε μια ομάδα από τρεις αρχιπλοιάρχους και τρεις αρχιμηχανικούς που είναι συνεχώς μέσα σε ένα αεροπλάνο και πηγαίνουν να ελέγξουν το καλώς έχειν των πλοίων μας». Για το μέλλον της ναυτιλίας έχει προβλέψει ότι: «στα επόμενα 20 – 30 χρόνια, η ναυτιλία κατά 90% θα ελέγχεται από τους Ασιάτες. Αλλά υπάρχουν και συνεχείς έλεγχοι για την τήρηση πολύ αυστηρών κανόνων ασφάλειας και ποιότητας του πλοίου. Λίγοι θα μπορέσουν να ακολουθήσουν. Χρειάζονται επενδύσεις σε νεότευκτα πλοία και νέα νοοτροπία για σωστή διαχείριση. Εμείς που έχουμε καινούργια πλοία αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον. Αλλά υπάρχει ανοικτός ορίζοντας για να δημιουργηθούν και νέοι εφοπλιστές. Είναι πιο εύκολο από πριν. Γιατί σήμερα η ναυτιλία έχει να κάνει περισσότερο με χρηματοοικονομικά θέματα και λιγότερο με την παράδοση».Αναλύοντας τη φιλοσοφία του για τα πλοία και τη ζωή έχει δηλώσει: «Ο πατέρας μου και ο θείος μου είχαν μία θεωρία. Είτε έχει 15 πλοία είτε έχεις 50 πλοία μια μερίδα παστίτσιο θα έτρωγες» και προσέθεσε: «Η αλήθεια είναι ότι όσα περισσότερα πλοία έχει τόσο λιγότερο χρόνο μπορείς να αφιερώσεις στον εαυτό σου και στην οικογένειά σου».Η ναυτιλιακή εταιρεία Pacific & Atlantic Corporation, η οποία μέσα σε μια δωδεκαετία απέκτησε και διαχειρίστηκε περίπου 108 ποντοπόρα πλοία μεταφέροντας δεκάδες εκατομύρια τόννους φορτίων σε όλα τα μέρη του κόσμου, δημιουργώντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, ενώ συνέβαλλε σημαντικά στην ελληνική οικονομία με την εισροή συναλλάγματος από τη δραστηριότητα της. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το έτος 2002 ήταν η τρίτη σε αριθμό πλοίων διαχειρίστρια εταιρεία στο χώρο της ελληνόκτητης ναυτιλίας με στόλο 50 πλοίων, απασχολούσε 1. 500 ναυτικούς στα πλοία της και προσωπικό 120 ατόμων στα γραφεία της.Πρόδρομος της ναυτιλιακής οικογένειας είναι ο Ιωάννης Πατέρας, που γεννήθηκε το 1770 και πέθανε το 1840. Οι γιοί του Ιωάννη (1858- 1930), Βασίλειος, Γεώργιος και Νικόλας (1890 – 1953), ασχολήθηκαν και με την ατμήρη ναυτιλία από το 1925 με το ατμόπλοιο «ΚΩΣΤΗΣ» ενώ το 1937 απέκτησαν το «ΔΙΡΦΥΣ» το οποίο τορπιλίστηκε στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά το τέλος του πολέμου, οι τρεις αδελφοί αγόρασαν το 1947 το νεότερο φορτηγό τύπου liberty «ΔΙΡΦΥΣ» το οποίο θεμελίωσε τις νέες βάσεις της οικογένειας στην ποντοπόρο ναυτιλία. Μετά το θάνατο του ενός των αδελφών, του Νικόλα Πατέρα, το 1953, οι γιοί του Ιωάννης (1931-2000) και Διαμαντής ( που γεννήθηκε το 1933) ίδρυσαν την εταιρεία Pateras Brothers Ltd., η οποία από το 1957 μέχρι το 1986 απέκτησε και διαχειρίστηκε 30 φορτηγά πλοία.