ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο ιδρύθηκε για να ασφαλίζει τους Έλληνες ναυτικούς. Στην μακρόχρονη λειτουργία του προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στην ανάπτυξη της ελληνικής ναυτιλίας. Δεν θα ασχοληθούμε σε αυτό το άρθρο με την ιστορική καταγραφή της πορείας του και στις αποφάσεις που έχουν ληφθεί στο παρελθόν. Θα περιοριστούμε να σχολιάσουμε ένα νόμο του 2001 που αφορά στον πλειστηριασμό πλοίων που οφείλουν στο ΝΑΤ. Όταν ένα πλοίο οφείλει στο ΝΑΤ εισφορές ναυτικών, εφοπλιστών,πρόστιμα κλπ και μετά τον πλειστηριασμό οι οφειλές ακολουθούν το πλοίο. Έτσι, όταν κάποιος εφοπλιστής εξασφαλίσει ύστερα από πλειστηριασμό ένα πλοίο υποχρεώνεται να πληρώσει στο ΝΑΤ τις παλαιές οφειλές μαζί με τις προσαυξήσεις. Το παράξενο είναι ότι ο νέος πλοιοκτήτης θα πληρώσει μόνο όταν θέλει να το επανεκκινήσει και να ανοίξει ναυτολόγιο. Στην περίπτωση που το πλοίο που αποκτήθηκε από τον πλειστηριασμό οδηγηθεί σε Διαλυτήριο για σκραπ, δεν πληρώνει ούτε ένα ευρώ στο ΝΑΤ! Θα μου πείτε: Είναι σωστό να πληρώνει ο νέος πλοιοκτήτης της παλαιές οφειλές για να μη ζημιωθεί το ΝΑΤ, οι ναυτικοί, η Πολιτεία. Το καταλαβαίνω, ωστόσο όμως, γιατί να μην ισχύει το ίδιο και όταν οδηγείται το πλοίο για διάλυση;
Προφανώς, όσοι διαμόρφωσαν και ψήφισαν τις συγκεκριμένες διατάξεις είχαν στο μυαλό τους την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος. Δεν θα αποδώσουμε προθέσεις. Ελάτε όμως να δούμε τι γίνεται στην πράξη. Ουσιαστικά ο σχετικός νόμος περιορίζεται στα επιβατηγά και ακτοπλοϊκά πλοία. Σπάνια γίνεται πλειστηριασμός ποντοπόρων πλοίων στην Ελλάδα. Έτσι, το μέτρο αυτό αφορά κυρίως ακτοπλοϊκά πλοία. Με άλλα λόγια ένα ακτοπλοϊκό πλοίο είναι σχεδόν αδύνατον να επαναδρομολογηθεί στις εσωτερικές θαλάσσιες συγκοινωνίες. Γνωρίζω μόνο μία περίπτωση που του διαγράφηκαν 4 εκατ. ευρώ οφειλές απο το ΝΑΤ προκειμένου να ξεκινήσει το συγκεκριμένο πλοίο τα δρομολόγια του με την νέα πλοιοκτησία του.
Το ζητούμενο είναι απο αυτή την αντίφαση ότι έχουν χαθεί πολλά πλοία από την ακτοπλοία και το ΝΑΤ δεν έχει εισπράξει παρά ελάχιστα. Ωφελειμένοι είναι εκείνοι που πήραν τα πλοία στον πλειστηριασμό και τα πήγαν για σκραπ. Η διάταξη που σχολιάζουμε, από ό,τι έχουμε μάθει δεν ισχύει πουθενά στον κόσμο, παρά μόνο στην Ελλάδα. Αυτή λοιπόν η παγκόσμια πατέντα πρέπει άμεσα να αλλάξει γιατί μόνο το δημόσιο συμφέρον δεν εξυπηρετεί.